• گروه یک: کابل­هایی که بعد از آشکار شدن حریق استفاده نمی­شوند مانند کابل­های دتکتورها و شستی­ها.
  •   گروه دو: کابل­هایی که بعد از کشف حریق استفاده می­شوند مانند کابل­های منبع تغذیه و آژیرها و چراغ­ها

در حالت کلی می­توان برای هر دو گروه کابل 1.5 میلی­متر مربع با روپوش و عایق پروتودور استفاده کرد ولی در مکان­هایی که امکان ضربه یا ساییدگی و جویده شدن توسط حیوانات وجود دارد باید کابل­ها را حفاظت مکانیکی کرد. می­توان در مورد سیم­های آژیرها و چراغ­ها برای حفاظت، آن­ها را داخل دیوار زیر حداقل 12 میلی­متر گچ به صورت توکار گذاشت. کابل­های سیستم اعلام حریق باید جدا از سایر کابل­ها سیم­کشی شوند. تست کابل­ها توسط اهم متر انجام می­شود و در صورت استفاده از از مگا اهم سنج باید تمام تجهیزات اعم از دتکتور، آژیر، پانل کنترل و … را از مدار باز کرد تا ولتاژ تست بالا به آن­ها آسیب نرساند. کابل­کشی سیستم­های عادی به صورت رادیال یا خطی و کابل­کشی سیستم­های هوشمند به صورت حلقوی انجام می­گیرد. در انتهای مسیر زون­ها همیشه یک مقاومت موازی با خط که مقدار آن معمولا 4.7 یا 6.8 کیلو اهم است متصل می­کنند یا از واحد انتهای خط AEOL استفاده می­نمایند.

نحوه نصب دیتکتور اعلام حریق

نحوه نصب دیتکتور اعلام حریق

دانلود فایل نصب سیستم اعلام حریق