کابل اعلام حریق

کابل­کشی سیستم اعلام حریق:

نصب و استقرار تجهیزات سیستم اعلام حریق طبق استاندارد BS 5839 و کابل­کشی طبق استاندارد BS 6207 انجام می­گیرد. به طور کلی می­توان سیم­های مدار اعلام حریق را به دو گروه تقسیم کرد و با توجه به خصوصیات هر گروه کابل مناسب با آن را به کار برد:

گروه یک: کابل­هایی که بعد از آشکار شدن حریق استفاده نمی­شوند مانند کابل­های دتکتورها و شستی­ ها.

گروه دو: کابل­هایی که بعد از کشف حریق استفاده می­شوند مانند کابل­های منبع تغذیه و آژیرها و چراغ­ ها

در حالت کلی می­توان برای هر دو گروه کابل ۱٫۵ میلی­متر مربع با روپوش و عایق پروتودور استفاده کرد ولی در مکان­ هایی که امکان ضربه یا ساییدگی و جویده شدن توسط حیوانات وجود دارد باید کابل­ها را حفاظت مکانیکی کرد. می­توان در مورد سیم­های آژیرها و چراغ­ها برای حفاظت، آن­ها را داخل دیوار زیر حداقل ۱۲ میلی­متر گچ به صورت توکار گذاشت. کابل­های سیستم اعلام حریق باید جدا از سایر کابل­ها سیم­کشی شوند. تست کابل­ها توسط اهم متر انجام می­شود و در صورت استفاده از از مگا اهم سنج باید تمام تجهیزات اعم از دتکتور، آژیر، پانل کنترل و … را از مدار باز کرد تا ولتاژ تست بالا به آن­ها آسیب نرساند. کابل­کشی سیستم­های عادی به صورت رادیال یا خطی و کابل­کشی سیستم­های هوشمند به صورت حلقوی انجام می­گیرد. در انتهای مسیر زون­ها همیشه یک مقاومت موازی با خط که مقدار آن معمولا ۴٫۷ یا ۶٫۸ کیلو اهم است متصل می­کنند یا از واحد انتهای خط AEOL استفاده می­نمایند.

مشخصات کابل سیگنال:

کابل سیگنال جهت اتصال به تمامی عناصر مدار به غیر از کابل تغذیه شامل می­باشد. بدین منظور از کابل­های سه رشته­ای با سطح مقطع ۱٫۵ یا ۲٫۵ میلی­متر مربع استفاده می­شود. در صورتی­که طول مسیر کابل در هر زون کمتر از ۱۰۰۰ متر باشد از کابل با مقطع ۲٫۵ میلی­متر مربع استفاده می­شود.

نوع کابل سیگنال با توجه به محل عبور کابل تعیین می­ گردد. در صورتی­که کابل از مناطق با نویز زیاد عبور نماید. مانند کابل برق فشار قوی یا کابل­های مخابرات در این­صورت از کابل شیلد دار(نوع متداول cY (1) Ys) استفاده می­گردد و در غیر این صورت از کابل معمولی. درجه­ی نویز این کابل ۱ می­باشد. کابل سیگنال روکار یا داخل لوله می­بایست قدرت تحمل ۳۰ دقیقه حریق را داشته باشد.